اثر سطوح پروتئین جیره و نوع فرمولاسیون جیره بر اساس اسیدآمینه‎های کل و قابل هضم بر عملکرد جوجه‎های گوشتی

این تحقیق به صورت آزمایش فاکتوریل 3×3 در قالب طرح کاملاً تصادفی (crd) با 36 واحد آزمایشی (9 تیمار و 4 تکرار و 10 قطعه جوجه گوشتی در هر تکرار) انجام گرفت. تعداد 360 قطعه جوجه گوشتی سویه تجاری کاب بر روی بستر در پن پرورش داده شدند جیره های غذایی در سه دوره پیشدان، میاندان و پسدان بر اساس توصیه شرکت تولیدکننده در اختیار پرندگان قرار گرفت. 9 تیمارآزمایشی به صورت فاکتوریل حاصل از سه سطح مختلف پروتئین خام در جیره (توصیه شرکت تجاری سویه جوجه گوشتی، 10 و 20 درصد کمتر از حد توصیه شده توسط شرکت مورد نظر) و سه نوع فرمولاسیون جیره (جیره اول: جیره‎ای بر پایه ذرت و کنجاله سویا با قابلیت هضم بالای اسیدآمینه که بر اساس احتیاجات غذایی شرکت تولید کننده سویه جوجه گوشتی مورد نظر تنظیم گشت، جیره دوم: جیره‎ای مشابه جیره اول و حاوی محصولات جانبی کشاورزی که اسیدآمینه‎های گوگرددار(متیونین+ سیستئین)، لیزین و ترئونین کل آن برابر مقادیر همین اسیدآمینه ها درجیره اول و جیره سوم مشابه جیره دوم با این تفاوت که اسید آمینه‎های گوگرددار، لیزین و ترئونین قابل هضم آن، برابر اسیدآمینه‎های گوگرددار، لیزین و ترئونین قابل هضم جیره اول بود) در اختیار جوجه‏ها قرار گرفت. اثرات اصلی و متقابل سطح پروتئین جیره و نوع خوراک مصرفی بر مصرف خوراک، افزایش وزن و ضریب تبدیل خوراک در کل دوره پرورش (1-42 روزگی) معنی‎دار نبود. اثر متقابل سطوح مختلف پروتئین و نوع خوراک بر درصد لاشه قابل مصرف، ران، چربی محوطه بطنی و احشاء داخلی قابل مصرف معنی‏دار نشد (05/0?p)، اما این اثر متقابل بر درصد سینه به وزن بدن معنی‎دار شد (05/0?p). اثر نوع خوراک درصد لاشه قابل مصرف معنی‎دار بود (05/0?p) و جیره‎های دارای غلات کم ارزش‎تر و ضایعات کشاورزی صرف‎نظر از نوع فرمولاسیون اسیدهای آمینه منجر به لاشه‏های کوچکتری نسبت به جیره ذرت سویا گردید. اثر نوع خوراک بر درصد ران، چربی و احشاء قابل مصرف (قلب، سنگدان و کلیه) معنی دار نبود (05/0?p). کاهش سطح پروتئین به میزان 20 درصد تاثیر معنی‎داری بر لاشه قابل مصرف نداشت (05/0?p)، ولی سبب ایجاد اختلاف معنی‎داری در میزان درصد ران‎ها، درصدسینه و درصد احشا قابل مصرف نسبت به توصیه کاب برای سطح پروتئین گشت (05/0?p). اثر متقابل سطوح مختلف پروتئین جیره و نوع خوراک بر شاخص تولید در سن 42 روزگی معنی‎دار نبود (05/0?p)، اما کاهش سطح پروتئین جیره بصورت خطی باعث کاهش معنی دار شاخص تولید جوجه‎های گوشتی شد (05/0?p). نوع خوراک بر شاخص تولید در سن 42 روزگی تاثیر معنی دار نداشت (05/0?p). نتایج این آزمایش نشان داد که کاهش سطح پروتئین جیره تاثیر معنی‎داری بر هزینه خوراک به اضافه وزن جوجه‎ها در سن 42 روزگی نداشت، هرچند جیره‎های دارای غلات کم ارزش‎تر وضایعات کشاورزی باعث کاهش معنی‎دار هزینه خوراک به اضافه وزن جوجه‎ها نسبت به جیره ذرت-سویا گردید، ولی بین فرمولاسیون جیره بر اساس اسیدآمینه های کل و قابل هضم برای این صفت اقتصادی اختلاف معنی‎داری مشاهده نشد (05/0?p). جیره های دارای غلات ارزان‎تر و ضایعات کشاورزی تنظیم شده بر اساس اسیدآمینه قابل هضم و کاهش 10 درصدی پروتئین نسبت به توصیه کاب بیشترین بازده ناخالص اقتصادی را به ازای هر جوجه ایجاد نمود.